​​De natuur beleven met al je zintuigen

Kun jij, net als ik, de heilzame werking van de natuur in alle vezels van je lijf ervaren? Voor mij zijn de natuur en kruiden een onuitputtelijke bron van schoonheid, vitaliteit en geneeskracht. En de natuur biedt nog zoveel méér.

De helende werking van de natuur heb ik als kind al ervaren. Ik woonde als meisje op een flat in Amsterdam. Maar ik speelde het liefst buiten en plukte al de bloempjes van Dovenetel, Madeliefjes en Rode klaver om op te eten.  Puur op intuïtie, want niemand had mij verteld dat dat kon. En als ik in de zomervakantie bij opa en oma ging logeren die ‘buiten’ woonden, was ik helemaal in mijn element. De drang om de natuur in te gaan zat er al jong in. Toen ik als volwassene weer op een flat  woonde, zei ik tegen de vader van mijn kinderen, dat ik een tuin miste. Hij vroeg zich af hoe ik iets kon missen dat ik nooit had gehad.  Maar toen wij eenmaal verhuisd waren naar een woning met tuin, was dat heel duidelijk. Ik ging er helemaal in op om van het vierkante stukje gras een prachtige bloementuin te  maken.

Hoe gezond makend de natuur is, merkte ik pas goed, toen ik  vijf jaar geleden ziek werd. Naar buiten gaan, de natuur in, kruiden zoeken, het bracht mij zó ontzettend veel. Als ik mij somber voel, hoef ik maar naar buiten te gaan en alles ziet er anders uit. Letterlijk en figuurlijk. Wanneer ik in mijn tuin rommel of een bos in loop , voel ik mij onderdeel van die natuur. En ik voel dan met al mijn zintuigen. Ik proef een blaadje of bloempje hier en daar. Ik voel met mijn vingers aan een boomstam en met mijn blote voeten het gras. Ik ruik de geur van het bos. Ik hoor het geritsel van bladeren of het fluiten van een vogel. En natuurlijk kijk ik mijn ogen uit naar al  het moois dat Moeder Aarde ons laat zien. Bovenop die vijf lichamelijke zintuigen ervaar ik de natuur met mijn ‘zesde zintuig’ nog intenser. Ik kan de natuur helemaal opslurpen en ben dan even helemaal los van mijn gedachten. Weg van de wereld. Ik voel me dan verbonden met de Bron, onze oorsprong. Het voelt alsof die Bron door mijn ogen, oren, neus, mond en huid de schoonheid van de aarde kan ervaren. Als een Goddelijke sensatie.
​
Dat ik ook praat met mijn planten, daar maak ik allang geen geheim meer van. Zojuist had ik een goed gesprek met mijn Meidoorn boompje: “Ik durf het je bijna niet te zeggen. Maar we gaan weer verhuizen.” Echt? “Ja echt. Maar nu voor de allerlaatste keer. We verhuizen naar een plek in de natuur waar jij en ik voor altijd mogen wortelen. En ik weet dat je het kan. Ik kreeg je als mini boompje  in Zandvoort.  Je bent in Deurningen in twee jaar flink gegroeid. En toen ik je heb uitgegraven om naar hier te verhuizen maakte ik mij wel wat zorgen. Maar kijk, je takken staan mij al met frisgroen blad toe te stralen en je steekt fier boven mij uit. Die laatste keer samen verkassen, gaan we ook redden. Jij mag op het Twentse platteland uitgroeien tot een mooie oude dame. En ik ook. Maar genoeg gepraat, ik ga dozen inpakken.” En als de verhuisstress toeslaat, dan ga ik gewoon naar buiten, de natuur in. Een stukje kuieren, zoals ze hier in Twente zeggen.

Marget